Ode aan die Bosveld

Boekenhoutpad

Hoekom het gekies om eerder in die bosveld te leef i.p.v. Pretoria?

Saterdagoggend: Dis net na 7 die oggend. Ek het ‘n beker filter koffie gemaak en ‘n advokadotoebroodjie vir energie geëet. Die advokado’s is van Willie en Cathy se plaas en die brood uit my eie oond.

Die luggie het al ‘n effense byt van die winter. Die hemel is die tipiese winterblou.

Vanoggend is die KLR nie my ryding nie maar my bergfiets van baie duisende kilometers en baie toere. Ek ry uit op die Roedtanpad na die Nylrivier se vloedvlakte. Ja, ons het in die bosveld ons eie Nylrivier, en as jy op Google na Naboomspruit (Mookgophong) gaan soek, gaan jy verstom wees om uit die ruimte te sien hoe groot die vloedvlakte hier by Naboom is.

Vir byna 7 km is die grasvlakte onder water, helderskoon water. Vanuit ‘n motor lyk dit net na ‘n gewone grasvlakte maar as jy stop, kom jy agter tussen die graspolle vloei water.

Ek stop op ‘n treinbrug en maak die fiets staan. Net suid van die treinspoor vlieg ‘n visarend. Sy bekende roep weergalm oor die vlakte en bos. Noordwes van my kan mens die Hanglip sien, die bekende bergpiek waar Entabeni se Groot Vyf reservaat is.

Dis my tuiste. As ek hier wil kom fietsry, hoef ek nie vir ‘n naweek wag om uit die stad weg te breek boveld toe nie. Ek kan dit elke dag doen.

Ek ry terug dorp toe en koop op Friendly se stoep vier vars soet pannekoeke. Elke Saterdag kom koop ek hier pannekoek en gaan eet dit op my stoep.

En toe wonder ek of ‘n mens dit sal regkry om met kos, water en tent op ‘n bergfiets binne twee maande tot in Nairobi kan ry.